De Maori cultuur
2 maart 2018 - Rotorua, Nieuw-Zeeland
De Maori’s behoren tot het Polynesische volk. Polynesië wordt gevormd door de driehoek Hawai - Easter eilanden - NZ. Door overpopulatie en als gevolg ervan voedselgebrek gingen mensen uit centraal Polynesië op zoek naar nieuw land. Rond 700-1200 jr geleden hebben de eersten Polynesiërs zich gevestigd op het Noordereiland van NZ. Er waren meerdere stammen en als ik het allemaal goed begrepen heb was er veel strijd waarbij kannibalisme niet werd vermeden. Veel dorpen werden dan ook met verdedigingslinies gebouwd die verbazingwekkend veel lijken op de kasteeldorpen uit de Middeleeuwen in Europa. Maori’s begroeten elkaar door neus en voorhoofd tegen elkaar aan te drukken. Elke stam heeft een leider en de eerst geboren zoon wordt automatisch zijn opvolger (stamleiders zijn altijd mannen). Net als bij veel andere volken was ook bij de Maori’s de familie en stam belangrijker dan het individu. Kunst uitte zich in hout bewerken, vinger weven mbv een NZ-se plant (Phormium tenax of NZ-se flax). Vermeldenswaard is verder de Haka, de bekende oorlogsdans die ook de NZ-se rugbyers voor de strijd opvoeren. Hierin schreeuwen de Maori’s dat ze de vijand zullen verpletteren en dat ze dit geen moeite zal kosten.
De Maori’s kenden alleen gesproken taal en er zijn dus geen geschriften uit die tijd. De Maori’s geloofden dat hun oorsprong ligt bij de Rangi (Sky father) en Papatuanuku (moeder aarde). Daaruit werden meerdere kinderen geboren. Zij werden tussen de vader en moeder in het donker gehouden, rebelleerden op den duur en traden uit de schaduw van hun ouders in het licht van de wereld. Deze kinderen werden als goden aanbeden. Maori’s werden na hun dood begraven. Ze geloofden dat hun ziel vervolgens naar het oorspronkelijke land van alle Polynesiërs zal gaan.
In de huidige tijd lijken de Maori’s goed samen te kunnen leven met de andere NZ-ers. Ze zijn trots op hun cultuur en dragen deze ook uit. De oorspronkelijke Maori’s hebben een bruine huidskleur, donkere ogen en zwart kroeshaar. Maar door vermenging met de andere NZ-ers is die duidelijke herkenbaarheid verminderd. Wel zijn ze uitgebreid getatoueerd. De vrouwen ook op hun kin.
